การรับประทานไอศครีมน่าจะเริ่มต้นกันมาตั้งแต่สมัยจักรพรรดิเนโรห์ แห่งอนาจักรโรมันที่ได้พระราชทานเลี้ยงไอศกรีมแก่เหล่าทหารหาญที่อยู่ในกองทัพของพระองค์ แต่ในขณะนั้นไอศครีมเกิดจากเป็นการนำหิมะมาผสมเข้ากับน้ำผึ้งและผลไม้ ต่อมาเรียกไอศครีมประเภทนี้ว่า เชอร์เบ็ท(Sherbet) นั่นเอง แต่ตำนานนี้ก็หาได้เป็นแค่ตำนานเดียวที่เล่าสืบต่อกันมาถึงต้นกำเนิดของไอศครีม หากแต่บางกระแสได้ระบุว่าบรรพชนของคนจีนค้นพบไอศครีมเป็นครั้งแรก เมื่อประมาณ 4,000 ปีที่ผ่านมา ซึ่งลักษณะของไอศครีมในประเทศจีนทำมาจากข้าวบดผสมกับนมสดที่เย็นจนเป็นนำแข็งและได้มีการสอนให้ทำไอศครีมให้กับคนอินเดียและชาวเปอร์เชียอีกด้วย การก่อกำเนิดไอศครีมตามตำนานประเทศจีนระบุว่า เป็นเรื่องของความบังเอิญแท้ๆ ทั้งนี้เป็นที่ทราบกันดีว่าประเทศจีนในสมัยนั้นเพิ่งจะมีการรู้จักรีดนมจากสัตว์เลี้ยงที่อยู่ในฟาร์ม เมื่อรีดออกมาจำนวนมากก็บริโภคไม่หมด ประกอบกับน้ำนมเป็นสินค้าที่มีราคาแพงมากๆ คนชั้นสูงเห็นท่าไม่ดี จึงเกิดแนวคิดนำน้ำนมไปหมกซ่อนไว้ในหิมะนัยว่าเพื่อต้องการที่จะถนอมน้ำนมเอาไว้รับประทานได้

การแพร่กระจายเข้ามาในประเทศไทยเมื่อสมัยรัชกาลที่ 5 ในสมัยนั้นส่วนใหญ่จะใช้รับประทานกันแต่ภายในวัง เนื่องจากไอศครีมเป็นอาหารหวานที่ทันสมัยหรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นนวัตกรรมใหม่ก็ว่าได้ ใครได้ลองรับประทานไอศครีมในสมัยนั้นก็ถือว่า เป็นคนที่ก้าวล้ำนำสมัยไปโดยปริยาย  

หลักการทำไอศกรีมพอแบ่งออกได้เป็น 2 หลักการ ดังนี้ค่ะ 

  1.การแช่แข็งโดยใช้ช่องแช่แข็งของตู้เย็น ปัจจุบันนิยมบรรจุลงในกล่องพลาสติก จำหน่ายตามห้างสรรพสินค้า

  2.การปั่นด้วยมือหรือเครื่องปั่น วิธีนี้นิยมใช้มานานแล้ว เนื่องจากใช้ทุนน้อยและเนื้อไอศครีมเนียนนุ่มมีความแข็งแน่นมากกว่าวิธีแช่แข็ง ถ้าปั่นด้วยมอเตอร์ที่มีความเร็วพอเหมาะ จะทำให้ฟองอากาศถูกอัดแน่น และเกร็ดของไอศครีมละเอียดยิบ การผลิตไอศครีม ไม่ว่าจะผลิตด้วยระบบโรงงานหรือปั่นด้วยมือ มีสูตรที่พลิกแพลงเปลี่ยนแปลงได้ ต่างกันตรงที่ระบบโรงงาน อาจใช้ทุนสูงและ คนงานมาก การขายจึงขยายขอบข่ายกว้าง อาจเป็นการผลิตด้วยวิธีแช่แข็ง แล้ววางจำหน่ายตามห้างสรรพสินค้า และร้านค้าที่มีตู้แช่ ส่วนการปั่น ด้วยมือ เป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือนที่ขายเฉพาะ ที่ขายในท้องถิ่นและวงไม่กว้างนัก

จากการศึกษาของบริษัทผู้ผลิตไอศครีมในสหรัฐฯ Edy's Grand Ice Cream โดย ดร.อลัน อาร์ เฮิร์ช ผู้อำนวยการสถาบันศึกษาวิจัยและรักษาทางด้านการรับรู้กลิ่นและรสในเมืองชิคาโก พบว่า บุคลิกภาพของคนเรานั้นสัมพันธ์กับรสชาติไอศครีมที่เราชื่นชอบ เพราะฉะนั้น ลองแอบสังเกตดูก็ได้นะว่า คนพิเศษคนนั้นของคุณมักจะสั่งไอศกรีมรสชาติไหน แล้วมาดูกันว่า ไอศกรีมที่เขา(หรือเธอ) ชื่นชอบบอกอะไรเราได้บ้าง

 วานิลลา

          คนที่ชอบไอศกรีมรสวานิลลา เป็นคนที่มีสีสันทำอะไรตามใจตัวเอง และชอบเสี่ยง พวกเขามักจะตั้งเป้าในชีวิตไว้สูงและมักจะคาดหวังกับตัวเองสูงเช่นกัน สนิทสนมและใกล้ชิดกับครอบครัว มีความเป็นส่วนตัวสูง ช่างคิด เจ้าอุดมคติ ชอบแสดงออกถึงความรู้สึกอย่างเปิดเผย และก็ยินดีที่จะรับคำแนะนำจากคนอื่น

 ช็อกโกแลต 

          เป็นคนมีชีวิตชีวา มีความคิดสร้างสรรค์ กระตือรือร้น มีเสน่ห์ และมักจะเป็นสีสันของงานปาร์ตี้แทบทุกงาน เพราะคนรักช็อกโกแลตชอบเป็นศูนย์กลางของความสนใจ และอาจเบื่อได้ง่ายถ้าต้องทำอะไรที่ซ้ำ ๆ ซาก ๆ เป็นกิจวัตรจนเกินไป พวกเธอยังชอบแต่งตัว เป็นคนเปิดเผยมักคล้อยตามเทรนด์หรือความคิดต่าง ๆ ได้ง่าย และมักจะอินกับความสัมพันธ์ต่าง ๆ อย่างลึกซึ้งด้วย

 บัตเตอร์พีแคน

          ไอศกรีมรสนี้บ่งบอกถึงความเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ เจ้าระเบียบ ใส่ใจในรายละเอียด และระมัดระวังตัวอยู่เสมอ อาจเป็นคนค่อนข้างหัวเก่า แต่ก็เป็นคนที่มีสัญชาตญาณการแข่งขันสูง ชอบกีฬาที่ท้าทายและเป็นคนที่ชอบควบคุมคน

 กล้วยหอม 

          คอนที่ชอบไอศกรีมรสนี้เป็นคนง่าย ๆ ปรับตัวเข้าสถานการณ์ต่าง ๆ ได้ดี ใจกว้าง ซื่อสัตย์และเห็นอกเห็นใจคนอื่น

สตอรเบอร์รี่ 

          คุณเป็นคนค่อนข้างขี้อาย ถ้าชอบไอศกรีมรสนี้ และก็เป็นค่อนข้างเก็บตัวและชอบวิพากษ์วิจารณ์ตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่แน่วแน่ มุ่งมั่น และละเอียดถี่ถ้วน จึงทำให้ค่อนข้างรู้สึกหงุดหงิดง่าย บางทีก็มองโลกในแง่ร้ายไปสักหน่อย ชอบรู้สึกผิดกับสิ่งต่าง ๆ และมีความนับถือตัวเองค่อนข้างต่ำในบางครั้ง

ช็อกโกแลตชิพ

          ไอศกรีมนี้บ่งบอกถึงความเป็นคนใจกว้าง ชอบการแข่งขัน ทะเยอทะยาน และต้องการที่จะประสบความสำเร็จ ในยามที่ต้องออกงานสังคมก็มักเป็นคนที่มีเสน่ห์ เข้ากับคนได้ง่าย ทั้งยังเป็นคนที่มีศักยภาพสูงในหลายเรื่อง มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ไม่ว่าจะต้องการอะไรก็จะพยายามไขว่คว้ามาให้ได้ จึงเป็นคนที่ค่อนข้างรับไม่ได้กับความพ่ายแพ้