1.นายกรัฐมนตรีต้องตระหนักว่าประชาชนย่อมมีเสรีภาพในการชุมนุมโดยสงบ ปราศจากอาวุธ และประชาชนมทีสิทธิพิทักษ์รัฐธรรมนูญ โดยกระทำการต่อต้านด้วยสันติวิธี ซึ่งรัฐต้องให้ความคุ้มครองเสรีภาพในการชุมนุม

 

2.นายกรัฐมนตรีต้องตระหนักและยอมรับความเป็นจริงว่า ปัญหาทางการเมืองของประเทศไทยตลอดระยะเวลา 10 ปีที่ผ่านมา มีรากฐานของสาเหตุมาจากพฤติการณ์ของอดีตนายกรัฐมนตรี พันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร รวมไปถึงการสืบทอดอำนาจทางการเมืองของบุคคลในตระกูลชินวัตร นำไปสู่การเมืองระบบตัวแทนที่นายกรัฐมนตรีต้องฟังคำสั่งจากบุคคลที่อยู่เบื้องหลัง ปัญหาดังกล่าวได้สะสมต่อเนื่องจนนำไปสู่การไม่ยอมรับระบอบการเมืองภายใต้คำว่า "ระบอบทักษิณ" ปรากฏการณ์ดังกล่าวเป็นอันตรายอ่ายงยิ้งต่อพัฒนาการของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข

 

3.การที่นายกรัฐมนตรีในฐานะ ส.ส.พรรคเพื่อไทยที่ลงมติเห็นชอบร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญเรื่องที่มาของ ส.ว. ซึ่งศาลรัฐธรรมนูญได้วินิจฉัยว่าเป็นการกระทำที่ขัดรัฐธรรมนูฐ แต่กลับดึงดันนำร่างรัฐธรรมนูญดังกล่าวขึ้นทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายต่อองค์พระมหากษัตริย์เพื่อให้ทรงลงพระปรมาภิไธยโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงจากหลายฝ่าย แม้กระทั่งบัดนี้ก็ยังไม่ขอพระราชทานกลับคืน ตลอดจนการที่หัวหน้าพรรคและสมาชิกพรรคเพื่อไทยออกมาแถลงไม่ยอมรับอำนาจศาลรัฐธรรมนูญ ซึ่งสุ่มเสี่ยงต่อการที่จะถูกดำเนินคดีในข้่อหากบฎ เป็นเหตุให้สังคมตั้งคำถามถึงความชอบธรรมของรัฐบาล  นายกรัฐมนตรีในฐานะผู้นำรัฐบาลจึงควรต้องแสดงความรับผิดชอบและสร้างมาตรฐานด้านจริยธรรมทางการเมืองด้วยการลาออกหรือยุบสภา

 

4. นายกรัฐมนตรีในฐานะกำกับดูแลกรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ) ต้องไม่ใช้ดีเอสไอในการสนับสนุนกระบวนการข่มขู่คุกคามตุลาการ ดังเช่น ไปรับดำเนินคดีกรณีที่ประธานรัฐสภา รองประธานรัฐสภา ฟ้องตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ 5 ท่าน ซึ่งการดำเนินการดังกล่าวไม่มีรัฐธรรมนูญและกฎหมายรองรับ และหากดีเอสไอมีการดำเนินการ ในฐานะนายกรัฐมนตรีผู้กำกับดูแลจะปฏิเสธความรับผิดชอบไม่ได้

 

5.นายกรัฐมนตรีและบุคคลในตระกูลชินวัตรควรต้องเสียสละเพื่อประโยชน์และความสงบสุขของประเทศชาติ แม้ว่าอาจจะรู้สึกเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม เพื่อให้ชาติสามารถผ่านพ้นวิกฤติครั้งนี้ไปได้ ด้วยการให้สัญญาประชาคมกับประชาชนชาวไทยว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองอีกไม่ว่าโดยทางตรงหรือผ่านตัวแทน